Een nieuw perspectief voor de rashond?
5 december 2020
We schrijven 5 december, een dag waarop in ons land geschenken worden gegeven. Gisteren werd de drie rashondliefhebbers, die met grote meerderheid in de eerste ronde verkozen werden als bestuurslid van de Raad van Beheer, een ‘cadeau’ in de schoot geworpen. Met grote spoed werden de nieuw verkozenen richting Amsterdam verordonneerd. Immers de resterende bestuursleden hadden hun zetel ter beschikking gesteld. Ondanks dat de machtsverhoudingen binnen het bestuur zo waren dat ze door konden gaan in de ingeslagen weg hebben ze de verkiezing van de drie ‘rashondliefhebbers’ gezien als een motie van afkeuren van de leden betreffende de huidige koers van de Raad van Beheer. Ook waren ze waarschijnlijk de tweestrijd binnen het bestuur en de leden moe geworden. Ze hebben hun zetels opgegeven om de ‘andere’ kant de kans te geven de eensgezindheid binnen de Raad van Beheer en haar leden te herstellen.
Kortom er resteren nog 4 bestuursleden. Het 4e bestuurslid dat afgelopen zaterdag was verkozen moet enigszins verbaasd hebben rondgekeken wat er allemaal rondom haar heen is gebeurd. Een goed gesprek met haar zal duidelijk moeten maken waar zij voor kiest. Immers opnieuw een tweestrijd binnen het bestuur is nu niet direct bevorderlijk nu met een schone lei begonnen kan worden. Gelukkig is dat voor het functioneren van het bestuur geen belemmering. Immers het huishoudelijk reglement meld in Art 24 lid 11 ’ Een niet voltallig bestuur blijft bestuursbevoegd.’ Voltallig omdat er volgens de statuten artikel 12 lid 1 staat dat het bestuur tenminste 7 en maximaal 9 bestuurders dient te bestaan. Kortom de 4 overgebleven bestuursleden kunnen doorgaan tot de volgende algemene ledenvergadering waarin minimaal 3 vacatures aan de alv voorgelegd dienen te worden. Dus paniekvoetbal is niet nodig. Er zal binnen dit afgeslankte bestuur een nieuwe voorzitter dienen te komen. Gezien de cv’s lijkt het me evident wie die taak op zich zou moeten nemen. Dan moet het e.e.a. overgedragen worden. Welke afspraken liggen er bijvoorbeeld binnen fairdog en andere externe partijen. Kortom een informatieoverdracht. Maar dan?
Om niet wild maatregelen te gaan nemen zou het zinnig zijn om met een plan te komen, een beleidsvisie of regeerakkoord, hoe men dat ook wil noemen. Dit is wat we in het verleden niet gezien hebben en waardoor het oude bestuur zijn contact met de leden verloren is. Besluiten werden opportunistisch genomen, reactief en over de hoofden van de leden heen, zonder een open dialoog. Het ontnemen van de stambomen aan kortsnuitfokkers was daar een flagrant voorbeeld van. Een houding die de Raad van Beheer ook speelbal heeft gemaakt van externen en tegelijk daar slachtoffer van is geworden. Vragen die in 2012 al gesteld waren door Maurice de Hondt zijn bedrijf als hoe de rashondenclub zich wil profileren en presenteren in deze rumoerige wereld waarin via de social media berichten wereldwijd binnen luttele seconden verspreid zijn. Want het product de ‘rashond’ heeft zijn glans nog niet verloren echter dient afgestoft, opgepoetst en links en rechts ook serieus ‘gerepareerd’ te worden. Nu is de kans om de stuurloze oceaanstomer uit de Amsterdamse gracht te loodsen door af te slanken tot een slagvaardige organisatie en zich daardoor pro actief kan concentreren op de corebusiness. De Raad van Beheer bestaat bij de gratie van haar leden, overwegend rashondenfokkers en eet uit deze hand waar zij niet in moet bijten. De Raad van beheer en haar leden hebben in het verleden grote fouten gemaakt zoals bijvoorbeeld met het fairfok programma. Echter nu moet deze organisatie uit de hoek komen. Lering trekken uit het verleden en zich niet meer gedragen als de geslagen hond. Aan de andere kant moeten de leden zich bewust zijn van het feit dat de Raad van Beheer niet leeft in een vacuüm en moet deze zelf met initiatieven komen om het ‘product’ te verbeteren en weer op de kaart te zetten, haar positie in te nemen en weer te verbinden met de maatschappij. Belangrijk daarbij is dat allerlei persoonlijke motieven hierbij even aan de kant moeten worden gezet en mensen over hun eigen schaduw heen moeten kunnen stappen. Want pas dan kan de Raad van Beheer zichzelf herontdekken. Iets wat staande op dit kruispunt een kans echter ook levensnoodzakelijk is.
Stichting Ras en Recht
Edwin Meyer Viol