This post is also available in:
English (Engels)
28 mei 2021
De minister is onlangs door Dier&Recht en een gerechtelijke uitspraak gedwongen te handhaven en op bezoek te gaan bij fokkers van rashonden die volgens Dier&Recht de wet hebben overtreden. Een zaak die reeds 5 jaar aansleept. Wat zegt ons dit?
Op dit moment wordt de Nederlandse regering overspoelt met rechtzaken en arbitrages die falend en fout beleid moeten recht zetten. Of het nu een toeslagenaffaire is, de stikstofzaak, schade door aardgaswinning, de jeugdzorg of het de handhavingscriteria voor kortsnuiten betreft. Het wijst allemaal in één richting. Deze regering heeft door gebrek aan visie op haar afkomende problemen ad hoc proberen op te lossen. En dit liefst met zo min mogelijk te betalen. Dit vergde heel wat jongleerkunst van Rutte om al die ballen in de lucht te houden. In feite hebben ze de problemen niet opgelost maar vooruit geschoven waardoor etterende wonden zijn ontstaan die nu gaan stinken en door het einde van corona de ruimte krijgen hun stank tot in onze neusgaten te laten doordringen. Hierdoor is een regeervorm ontstaan die gefundeerd is op jokken en misleiding van het grote publiek. Zichtbaar wordende fouten moesten verzwegen of verdoezeld te worden. Dit alles heeft geleid tot veel mensenleed.
Er worden zo veel ad hoc wetten en regels opgetuigd dat we zo langzamerhand naast iedere Nederlander een handhaver kunnen plaatsen. De vacatures voor BOA(S)-medewerkers en NVWA’ers moeten zodanig de pan uit rijzen dat de belastingen binnenkort wel weer fors verhoogd moeten worden. Immers we betalen hier uiteindelijk toch zelf voor. DIt onderdrukkende beleid wordt nochtans geleid door twee ‘liberale’ partijen die met droge ogen beweren een andere regeringsstijl te willen.
Hoe geven ze dat vorm?
Door de vele regels die gehandhaafd moeten worden heeft men de keus tussen of falende handhaving, hetgeen het principe van wetgeving als sturingsmiddel ondermijnd, of een totalitaire politiestaat die met alle ter beschikking staande digitale middelen de bevolking in de gaten houdt en de vloer aan veegt met privacy. Hoe dit laatste functioneert kunnen we leren van China. Hoe dwingende regeringsmaatregelen uiteindelijk kunnen uitwerken hebben we met corona kunnen ervaren en was na één jaar toch echt wel genoeg.
Vraag is dus eigenlijk hoe het anders kan of eigenlijk moet, deze nieuwe regeringsstijl?
Gezien dat de twee eerder genoemde opties desastreus zijn voor staat en/of bevolking is misschien een oplossing mogelijk die minder uitgaat van dwingende regels en het negatieve positief ombuigt. Hoe zou dat kunnen werken in bijvoorbeeld de rashondenwereld?
We kunnen natuurlijk toewerken naar de Griekse situatie waarbij iedere hond gewoon gesteriliseerd moet worden. Of dit positief beleid is valt te betwijfelen. Ook de rashonden komen dan aan hun einde hetgeen in principe het einde van de kennelclub in dat land betekend. Straks moeten ze rashondenpuppy’s in dat land als een radio in de tweede wereldoorlog gaan verstoppen of misschien erger nog. Importhonden zijn door Europese regels wel nog mogelijk. In principe verschuift hiermee het probleem gewoonweg naar de buurlanden. Is dat de bedoeling van Europa? Dit lijkt dus ook geen oplossing maar wederom het verschuiven van het probleem.
Hoe zou dat anders kunnen zonder repressie en onderdrukking?
De grote vloek van Dier&Recht betreffende de rashonden waren o.a. de hondenshows met keurmeesters die de honden eigenlijk de verkeerde kant uit stuurden. Dichte neusgaten werden goedgekeurd en honden kregen zelfs prijzen terwijl men wist dat deze richting fout was maar de rest van de rasstandaard leek belangrijker.
Het probleem lijkt alleen in Europees verband worden opgelost te kunnen worden. En dit in samenwerking met de fokkers die de rasstandaard van nationale rassen in handen hebben. De keurmeesters luisteren in principe naar de rasstandaard. De open neusgaten van de ‘wensenlijst’ te verschuiven naar de ‘diskwalificatielijst’ zou op weinig weerstand moeten stuiten. Wie zegt dat gezondheid voorop staat en gelijktijdig gesloten neusgaten accepteert, waarvan wetenschappelijk bewezen is dat ze voor minstens eenderde bijdragen aan de BOAS problematiek, kan niet meer serieus worden genomen. Deze kleine wijziging in de rasstandaard echter zou een begin kunnen zijn en er voor zorgen dat in zéér kort tijdsbestek open neusgaten de standaard wordt. Hoe werkzaam dit is hebben we bij de Chihuahua’s kunnen zien met hun open fontanel. Na dit te categoriseren als diskwalificatiefout zag men binnen twee jaar geen chihuahua meer verschijnen met een open fontanel.
Kortom men zou eens kunnen gaan nadenken over kansen en mogelijkheden en dat in samenspraak met fokkers en populatie genetici, zoals men dat in Vlaanderen op wil tuigen, en dat in Europees verband in plaats van repressieve regelgeving op te leggen die per land ook nog eens wil verschillen. Dit kan immers lijden tot de bizarre situatie dat aan de ene kant van de grens kruisingen verboden zijn terwijl men aan de andere kant gedwongen wordt te kruisen. Hier kunnen we de kansen van één Europa vinden hetgeen tot zowel een verlaging van het aantal benodigde handhavers als een verlaging van de gebreken in de rashonden kan leiden. Een kans door positief beleid op te tuigen in plaats van ons land om te vormen tot een politiestaat geschoeid op Chinese leest.
Ras en Recht.