This post is also available in:
Nederlands (Dutch)
Na 10 jaar kruistocht tegen de brachycefale rassen heeft de Britse wetenschapper Rowena Packer ( ja, die van de CFR !) nu moeten constateren dat ze de perceptie over deze rassen niet heeft kunnen ombuigen.
De Engelse buldog, Franse buldog en mopshond zijn ondanks alle inspanningen van technocraten (‘deskundigen’) en bewustwordingscampagnes om dit te voorkomen toch fors populairder geworden in zowel het Verenigd Koninkrijk als de Verenigde Staten. En dat na al haar waarschuwingen (2012) en onderzoeken (2015) die dalende populariteit hadden moeten bewerkstelligen.
In haar laatste onderzoek (2020) is ze op zoek gegaan naar de reden waarom. En dat onder eigenaren van de drie bovengenoemde rassen. Dit heeft tot opmerkelijke conclusies geleid. Het onderzoek wees uit dat men zich misschien wel min of meer bewust is van de gezondheidsrisico’s van deze rassen echter er niet minder enthousiast door is geworden. Na tal van mogelijke oorzaken en zijwegen te hebben onderzocht was de onthutsende conclusie dat de meerderheid (93,0%) van de eigenaren aan gaf hun ras in de toekomst opnieuw aan te zullen schaffen. Ongeveer tweederde (65,5%) van de eigenaren zou hun ras zelfs aanbevelen!
De gezelschapshond als gelukbrenger.
Op dit soort uitslagen hadden de wetenschappers niet gerekend. Echter als technocraten hun zin hadden gekregen waren alcohol, vet, suiker, vlees, fast food en tal van andere ‘genotsmiddelen’ de weg van de illegaliteit -zoals drugs- al lang ingeslagen of ten minste zwaar belast zoals de sigaretten. Ook Rowena Packer heeft al op papier gezet deze rassen misschien te willen criminaliseren. Echter men moet zeer voorzichtig zijn met te veel van boven af op te willen opleggen en te criminaliseren. Er zijn tal van voorbeelden in de geschiedenis te vinden waar dit verkeerd is afgelopen.
Hoewel uit het onderzoek blijkt dat ‘eigenaren in eerste instantie worden aangetrokken door het onderscheidende uiterlijk van brachycephale honden, zijn de waargenomen ras-gerelateerde gedragskenmerken een kerncomponent waarom eigenaren hun ras positief beoordelen, naast de sterke emotionele band die ze opwekken en de waargenomen geschiktheid voor een sedentaire (zittende) levensstijl.’ Alsdus Packer in klare taal over ras gerelateerde gedragskenmerken die de kern vormen van de aantrekkingskracht. Daarom is het zinloos aan te komen zetten met wilde kruisingen waarvan de gedragskenmerken, die zo typerend zijn voor de rashond, zoek zijn geraakt.
Het zou verstandiger zijn misschien te accepteren dat deze rassen met hun korte schedel ook iets op roepen in veel mensen. Zowel in hond als mens wordt dopamine aangemaakt bij het zien van elkaar. Een neurotansmitter die het geluksgevoel teweeg brengt in zowel hond als mens.
Gordon of bijvoorbeeld lady Gaga met haar Franse bulldoggen die gestolen waren bleken wereldwijd meer reclame voor dit ras te zijn geweest dan miljoenen euro’s aan advertenties. De waarde van haar Franse buldoggen werd uitgedrukt in een beloning van $ 500.000 om ze terug te bezorgen. De fractievoorzitter van de Partij .v.d. Dieren in de senaat noemt dit ‘free publicity’. Enkele beroemdheden kunnen in een onoplettend moment vele jaren werk van technocraten in een klap teniet doen. Immers het gaat over emotie,……. net zoals bij voetbal.
De technocraat op het verkeerde pad.
Dit onvermogen om op gezondheidsredenen het fokken met brachycefale rassen te ontmoedigen c.q. verbieden heeft een deel van de technocraten over een grens getrokken De grens tussen waarheidsvinding en ideologie. Een grens waar de hele rashondenwereld oprecht van is geschrokken. Niet omdat rassen geen genetische problemen zouden hebben die om oplossingen vragen maar omdat de gehanteerde ideologie niet tot oplossingen leidt maar polariseert. Het wegcijferen van de gedragskenmerken van rashonden door er wilde kruisingen van te maken is een even grote aanslag op de intrinsieke waarde van de rashond als de gezondheid te verontachtzamen.
De rashond heeft beiden nodig.
Bij de rashond zijn lichaam en ras gerelateerd gedragskenmerk op elkaar afgestemd oftewel in evenwicht. Dat is de aantrekkingskracht van de rashond.
Kortom het zou beter zijn als serieuze rashondenfokkers, die de gezondheid van hun ras willen verbeteren, samen werken met serieuze populatiegenetici. Deze zullen mijns inziens elkaar sneller begrijpen dan twee ideologieën die elkaar het licht in de ogen niet gunnen.