This post is also available in:
Nederlands (Dutch)
Deze gevleugelde uitspraak, vaak gehanteerd door een van ’s wereld bekendste foksters zouden veel keurmeesters zich misschien meer ter harte moeten nemen. Ook al zijn zij geen dierenartsen. Het is géén excuus om de rasstandaarden waarin veel gezondheidskenmerken al dan niet verdekt staan beschreven met een korreltje zout te nemen. In het recente verleden is door de tegenstanders van rashonden niet geheel ten onrechte de hondenshow als schuldige aangewezen voor extreme verschijningsvormen. Hun invloed op de gezondheid van de rashonden is erg groot hetgeen een verantwoordelijkheid met zich mee brengt die zij niet mogen veronachtzamen willen we niet op een wereld zonder hondenshows af stevenen. De hondensshows hebben een belangrijke doelstelling namelijk de rashond de maat nemen en een voorbeeld te stellen hoe een rastypische echter ook een gezonde rashond er uit hoort te zien. Veel shows echter zijn de laatste tijd misschien wel te veel tot een plaats van ontmoeting verworden. Ook leuk maar secundair. Er zijn hondenrassen die bijvoorbeeld in hun rasstandaard expliciet open neusgaten hebben opgenomen. Als men dan in deze tijd een kortsnuit ziet met gesloten neusgaten is het niet meer verantwoord deze hond eigenlijk überhaupt de ring in te laten.
Een mooi voorbeeld hoe rasstandaard en keurmeesters hun bijdrage kunnen leveren aan gezonde rashonden is de Chihuahua. Kijken we bij Dier&Recht op de site dan wordt de chihuahua nog steeds gepresenteerd als een hondenras met een open fontanel oftewel een ‘niet geheel gesloten schedeldak’. Dit wordt door hun gezien ‘als een direct gevolg van het voorgeschreven uiterlijk in de rasstandaard’.
Kijken we echter naar de FCI rasstandaard horende bij de Chihuahua dan lezen we letterlijk onder het kopje:
diskwalificatiefouten : – Honden met een open fontanel.
Een Chihuahua met een open fontanel wordt dus nu gewoon de ring uitgestuurd. Dit heeft tot gevolg gehad dat men binnen de rashondenpopulatie in enkele jaren met succes is gaan fokken naar een gesloten schedeldak.
Kortom keurmeesters moeten meer verantwoordelijkheid nemen om ook voor gezonde rashonden te gaan en samen te werken met de fokkers om de gezondheidskenmerken serieus te nemen in de rasomschrijving en als dat nodig is iets richting gezondere conformatie te werken. Want als we het niet zelf doen binnen het ras dan zal de minister het willen bereiken via kruisingen. Een weg die duidelijk de voorkeur heeft van de minister omdat die niet meer kost als een meetlint van de HEMA.
Stichting Ras en Recht