This post is also available in:
English (Engels)
De voorzitter van de Raad van Beheer heeft zich onlangs geuit over een van zijn voornemens. Hij wil graag de rashondenfokkerij bevorderen, meer rashonden in plaats van broodfokhonden……….
Een nobel en lovenswaardig streven in de strijd tegen het onverantwoord fokken. Wat zien we als we kijken naar de cijfers. In 2008 werden er nog 47.180 rashonden ingeschreven in de boeken. Echter elk jaar werden het er telkens minder. In 2019 kwamen het niet hoger uit dan 34.259. Kortom 12.921 minder oftewel 38% van 34.259. En dat in globaal 11 jaar tijd. We zijn benieuwd naar de cijfers van 2020 die i.v.m. het nieuwe computersysteem helaas nog niet beschikbaar zijn. Zijn dit er weer minder? Misschien minder door het stoppen van inschrijvingen van kortsnuitrassen vanaf mei?
Maar in plaats van een charmeoffensief voor de rashond zien we nieuwe bedreigingen op ons af komen. Bedreigingen die de reeds ingezette daling van de inschrijvingen alleen maar kunnen doen versnellen.
- Een fokverbod voor rassen en stoppen uitgifte stambomen.
Het fokverbod voor kortsnuiten. Nu nog maar 12 rassen maar binnenkort misschien wel 30. Vervolgens de kortpotige rassen, naakthonden, epileptische rassen, te lichte rassen, te zware rassen en rassen met ED/HD. Deze vinden we immers allemaal terug op het wensenlijstje van de NVWA en Dier&Recht. Na een fokverbod stopt de stamboomuitgiftes van de Raad van Beheer. Het staken van de uitgifte van stambomen heeft veel stamboomfokkers of naar het buitenland gejaagd of het kamp in geduwd van stamboomloze fokkers. Wat moet je anders met die tientallen loopse teven in huis? Nevenvoordeel voor de stamboomloze fokker is dat daardoor allerlei kostbare gezondheidstesten niet meer noodzakelijk zijn. Een extra financiële stimulans om uit het fokken van stamboom honden te stappen en de puppy’s voor hoge prijzen te verkopen aan houders van dieren die vaak sowieso niet om een stamboom verlegen zijn. Later, als het misschien weer beter gaat zullen ze proberen de ‘look-a-likes’ weer aan te keuren om deze in de stamboeken te krijgen. De stamboom is echter ‘doorgeknipt’ en waardevolle informatie is verloren gegaan. Fokverboden dienen vermeden te worden.
- Een showverbod door Corona
Door Corona zijn alle hondenshows afgelast. Weer is een stuk motivatie voor het fokken van rashonden weggevallen. Nog meer fokkers maken kennis met de voordelen van stamboomloos fokken. Dure testen zijn niet noodzakelijk en Corona stuwt de prijzen van de honden met of zonder stamboom flink omhoog. Wat kun je doen om de bezwaren tegen shows weg te nemen na Corona?
- ‘Limited registration’ (=fokverbod)
Het grootste probleem met de invoering van ‘limited registration’ is de belemmering die het op werpt voor het fokken met buitenlandse reuen. Nadat we hebben kunnen constateren dat de erfelijke ziektes die binnen de rassen de kop op steken veroorzaakt worden door de dalende genetische diversiteit binnen een populatie, worden nu buitenlandse populaties praktisch afgesneden van de Nederlandse populaties. Slechts een beperkt aantal topfokkers kunnen het zich permitteren de puppy’s een jaar vast te houden alvorens ze te kunnen testen om een stamboom te krijgen en dan pas te verkopen aan veelal buitenlanders. Nog meer rashondenfokkers zullen zich af keren van de stambomen of ze vertrekken naar het buitenland. Nederland isoleert zich verder. Laten we eens beginnen met het stimuleren van een eenvoudige check door een dierenarts gerealiseerd te krijgen in het buitenland.
- En dan verzwaring van de inteelt eisen.
Het moet de Raad van Beheer niet vreemd in de oren klinken dat lijnfokken niets te maken heeft met de afname van de genetische diversiteit binnen een ras. Als ze hierover uitleg willen kunnen ze te rade gaan bij de populatiegeneticus die ze in de gezondheidscommissie hebben geïnstalleerd. Echter met gezonde en zorgvuldig geplande lijnteelt kan men de goede eigenschappen van een ras vast zetten. Een eenvoudige verklaring waarom echt goede fokkers vaak ook gezonde rashonden hebben. Door verscherpte inteelteisen wordt dit onmogelijk. Meer en vooral goede rashonden fokkers verlaten Nederland. De verscherpte inteelteisen worden zelfs voor mensen nog niet eens gehanteerd. Waarom wel voor honden? Laat niet een reu te veel teven dekken! Dat is funest.
- Het beperken van de keizersnede.
De volgende maatregel is dat er maar maximaal twee keer een keizersnede uitgevoerd mag worden op een teef. Het gevolg hiervan laat zich raden. De keus is tussen nest 3 en nest 4 zonder stamboom te fokken of met allerlei middelen de puppy’s alsnog ‘op natuurlijke wijze’ edoch onverantwoord uit de teef te krijgen zodat ze alsnog een stamboom krijgen. Is dit dierenwelzijn? De eenvoudigste en goedkoopste oplossing voor een integere fokker die geeft om dierenwelzijn lijkt stamboomloos fokken. Bovendien moet men zich de vraag stellen op welke wijze een keizersnee welzijnsaantasting is? Maar dat is een andere discussie.
- En dat alles gecombineerd met testeisen van rasverenigingen en convenanten
Al deze eisen en dat gecombineerd met de telkens kleinere populaties in Nederland zullen op den duur de rashond letterlijk doen ‘verzieken’ in Nederland. Veel rashondenfokkers zullen over stappen op de ‘DNA-loze’, ongeteste en ontraceerbare, al dan niet ingeteelde look-a-likes waarvan de ziektes onbekend zijn en niet op de website van de Raad van Beheer publiekelijk geëtaleerd worden. We zullen dan de buitenlandse instroom van broodfokhonden niet meer nodig hebben want we fokken ze zelf in ons eigen land.
Willen we in dit land echter nog rashonden kunnen fokken dan zullen we ons moeten bezinnen of de ingeslagen weg de juiste is. Een weg waarbij grenzen voor rashonden praktisch gesloten worden en de rashonden overspoeld worden met eisen waardoor te veel honden uitgesloten worden van een stamboom en een gebrekkige genenpoel tot slot zijn vernietigende werk zal doen. En dat terwijl met de niet-stamboomhond alles mogelijk is.
Verstandig combineren met geteste honden zonder honden uit te sluiten is noodzakelijk. Ook een goede genetische diversiteit binnen een populatie is noodzakelijk waarvoor het minstens eenvoudig mogelijk moet zijn buitenlandse populaties aan te kunnen spreken. Onze zuiderburen (VFC) doen minder krampachtig over veel zaken en zijn een interessante weg met goed perspectief ingeslagen. En dat ondanks dat de politiek daar worstelt met de communautaire kwestie (Vlaanderen, Wallonië en Brussel).
Ondanks onze overtuiging dat de voorzitter van de Raad van Beheer het beste voor heeft met de rashond is de grote hamvraag die open blijft hoe de voorzitter van de Raad van Beheer zijn voornemen wenst vorm te geven om meer rashonden gefokt te krijgen in Nederland in plaats van minder?
Edwin Meyer Viol
Stichting Ras en Recht