This post is also available in:
English (Engels)
Na de verplichte ‘omscholingscursus/bijeenkomst’ van de keurmeesters is het plaatje duidelijk. Het bestuur hult zich in nevelen en wil geen uitspraak doen dat keuringen volgens de FCI rasstandaarden plaats moeten vinden. Het dilemma is dat de keurmeesters als ze dat niet doen op een schorsing van de FCI zouden kunnen rekenen. Het bestuur van de Raad van Beheer echter zou een andere kant uit willen, de kant van kruisingen met langere neuzen. Dat hebben ze waarschijnlijk ook binnenlands links en rechts geventileerd. De muren van het pand aan de Emmastraat kunnen ook de vele interne bestuurlijke geschillen niet meer tegen houden. Ook intern is er van alles loos. De rashondenfokkers en verenigingen willen hun bestaansrecht niet verloochenen. Kortom er is een splitsing, een dilemma waar de Raad van Beheer niet meer uit lijkt te komen. Maar er lijkt nu een einde te komen aan ‘kicking the can’. Door middel van slechte communicatie, desinformatie, de omerta en verwarring over de lijn die het bestuur voor zichzelf heeft uitgestippeld zijn ze het contact met de achterban verloren. De achterban die ze nodig hebben om al hun beloftes waar te kunnen maken. Zo’n bestuur is geen gesprekspartner meer voor de counterpartners en de partners in bijvoorbeeld het Fairdog programma. Ze komen hierdoor onzeker over en zijn de speelbal geworden van de andere partijen, een onbetrouwbare partner die in eerste instantie met haar Fairfokprogramma het vertrouwen verspeelt heeft en vervolgens een koers vaart die voor niemand meer helder is en over twee onduidelijke sporen gaat. Aan de ene kant een zwak weerwoord schrijven aan de minister waarin ze met een brief Jane Ladlow proberen aan te tonen dat de CFR niet bepalend is voor BOAS, en dat met een -sorry maar voor een kennelclub vol met dierenartsen- zeer matige onderbouwing terwijl aan de andere kant een bestuurslid de rasverenigingen in de handen van kruisingfokkers begeleid. Kortom niemand weet eigenlijk meer waar het bestuur voor staat en waar ze mee bezig zijn. Een bestuur dat dadelijk op het strijdtoneel dient te verschijnen voor de andere handhavingscriteria die de minister van plan is op te stellen, U weet wel (ze zijn terug te vinden in de publicaties van het Ministerie en de NVWA):
– Erfelijke epilepsie, Hypofysaire dwerggroei, Hartaandoeningen, Heup en elleboogdysplasie,Oogaandoeningen, Overmatige agressie of angst, Afwijkingen aan de wervelkolom.
Vervolgens:
– Zeer korte poten, Lange rug, Overdreven veel haar, Heel veel huidrimpels, Extreem klein gefokte dieren. Met eventueel kleine schedels.
Hiervoor is een bestuur nodig dat eendrachtig is en samen met alle partners een duidelijke lijn vorm gaat geven. Een bestuur dat zich bewust is van de social media die een grote invloed hebben op de beeldvorming maar die er ook gebruik van kan maken om in contact te blijven met de achterban. Een bestuur dat niet door wil gaan op de oude voet, dat er zich van bewust is dat gezondheid niet meer onder het tapijt geveegd kan worden maar dat het kind niet met het badwater weg gooit, dat een task force samenstelt om dit te tackelen en bovenal dit helder en open communiceert met de achterban en partners.
Een heel zware taak in deze tijd.
De komende bestuursvergadering van de RvB zou het een zegen zijn als het gehele bestuur plaats zou maken voor een ad interim bestuur dat maar één doel heeft. Namelijk met de leden van de Raad van Beheer een ‘regeerakkoord’ te schrijven van waaruit nieuwe bestuursverkiezingen plaats kunnen vinden.